White Flowering Camellia - Kamelía með hvít blóm - Blómstrandi runni - Garyrkja
White Flowering Camellia japonica 'Silver Anniversary' - 'White By The Gate' or 'White Nun' - Theaceae - Kamelía með hvít blóm - Slow growing, upright to spreading shrub or very small tree with age. Oval, glossy, leaves and profuse winter-to-spring blooming in milder climates. Blómstrandi skrautrunni. - The camellia flower grows from evergreen shrubs with alternately arranged, glossy leaves and large, showy blossoms. These flowers are indigenous to south and east Asia, and grow best in partial sun and loamy, mildly acidic soil. Camellias are considered very easy to grow, and given their variety, you can easily find a flower that suits your needs. For example, camellia sasanqua blooms during the fall, while the camellia japonic Adolphe Audusson is an early spring grower. Camellias also come in a variety of colors. Although they naturally bloom in colors of basic red, pink and white, their hybrid counterparts come in a large spectrum of reds and purples. : http://flowerinfo.org/camellia-flowers Camellia is a genus of flowering plants in the family Theaceae. Camellia sinensis, The tea plant, is of major commercial importance because tea is made from its leaves. While the finest teas are produced by C. sinensis thanks to millennia of selective breeding of this species, many other camellias can be used to produce a similar beverage. For example, in some parts of Japan, tea made from C. sasanqua leaves is popular. Tea oil is a sweet seasoning and cooking oil made by pressing the seeds of C. oleifera, C. japonica, and to a lesser extent other species such as C. crapnelliana, C. reticulata, C. sasanqua and C. sinensis. Relatively little-known outside East Asia, it is the most important cooking oil for hundreds of millions of people, particularly in southern China. Camellia oil is commonly used to clean and protect the blades of cutting instruments. Camellia oil pressed from seeds of C. japonica, also called tsubaki oil, has been traditionally used in Japan for hair care. See more: http://en.wikipedia.org/wiki/Camellia Ein elsta frásögn sem til er um upphaf tedrykkju er til á þá leið að keisarinn í Kína Shen Nung árið 2.737 fk. lét þjón sinn sjóða vatn til drykkjar þar sem hann áði með fylgdarliði sínu undir runnanum Camellía Camellis sinensis - Thea sinensis - að vindgustur feykti laufblöðum ofan í pottinn þar sem vatnið sauð og litaði það brúnt. Hann ákvað að bragða á ilmandi vatninu og fannst bragðið dýrlegt. Hann taldi laufblöðin komin frá himninum og tók þau heim og afganginn af drykknum sem sló í gegn og tedrykkjan hófst á jörðinni. Fólk dásamaði hressandi og örvandi áhrif drykksins enda varð tedrykkja fljótt að hefð. Farið var að rækta terunnann í Kína og hefur tedrykkja haldið sér eins og við þekkjum það allt fram á okkar daga hvort sem það eru aðalsmenn, Zen munkar, listamenn eða sótsvartur almúginn. Fyrir menningarbyltinguna í Kína voru þekktar 8000 mismunandi tegundir af tei í allavega svörtum, grænum og brúnum litum með mismunandi ilm, bragð og áferð allt komið frá sömu plöntunni, breytileikinn í teframleiðslu hefur með verkun og þurkkun laufanna að gera. Te er tengt því sem peningar fá ekki keypt, tímann. En það tekur langann tíma frá því fræ fer í jörðu þar til laufblöðin eru tilbúin til að verða þurrkuð í telauf. Þversögnin að til að hafa tíma verður að gefa sér tíma og það að fá sér te mótaðist til að verða tesiðir Zen munka og var ákveðið hugleiðsluform tengt því enda má segja að frá því að te var uppgötvað hefur Zen búddismi verið því tengdur. Japanskir Zen munkar drukku sæta tedrykki til að halda sér vakandi við langar bænir og helgisiði. Þegar Anna eiginkona 7th Duke of Bedford byrjaði árið 1841 að fá sér tebolla um miðjan dag til að bægja frá hungri milli hádegis og kvöldmatar sem vakti athygli allra sem hana þekktu. Fljótt var nágranninn the 4th Earl of Sandwich búinn að tileinka sér líka tedrykkju um miðjan dag ásamt tveimur brauðsneiðum sem voru lagðar saman með gómsætri fyllingu og hefur þessi tesiður haldist í Englandi allt til dagsins í dag. Árið 1946 birtist í Enska dagblaðinu The Evening Standard grein eftir George Orwell þar sem hann lagði fram hvernig honum þætti best að útbúa drykkinn og mælti með sterku Ceylonese tei sem ætti að vera í leirpotti en aldrei í silfurkönnu því silfur inferior teið, það ætti að setja mjólkina á undan teinu í bollan og aldrei að nota sykur því sannt tedrykkjufólk ætti að njóta bragðsins af teinu en ekki fela það með dýsætum sykri.
White Flowering Camellia japonica 'Silver Anniversary' - 'White By The Gate' or 'White Nun' - Theaceae - Kamelía með hvít blóm - Slow growing, upright to spreading shrub or very small tree with age. Oval, glossy, leaves and profuse winter-to-spring blooming in milder climates. Blómstrandi skrautrunni. - The camellia flower grows from evergreen shrubs with alternately arranged, glossy leaves and large, showy blossoms. These flowers are indigenous to south and east Asia, and grow best in partial sun and loamy, mildly acidic soil. Camellias are considered very easy to grow, and given their variety, you can easily find a flower that suits your needs. For example, camellia sasanqua blooms during the fall, while the camellia japonic Adolphe Audusson is an early spring grower. Camellias also come in a variety of colors. Although they naturally bloom in colors of basic red, pink and white, their hybrid counterparts come in a large spectrum of reds and purples. : http://flowerinfo.org/camellia-flowers Camellia is a genus of flowering plants in the family Theaceae. Camellia sinensis, The tea plant, is of major commercial importance because tea is made from its leaves. While the finest teas are produced by C. sinensis thanks to millennia of selective breeding of this species, many other camellias can be used to produce a similar beverage. For example, in some parts of Japan, tea made from C. sasanqua leaves is popular. Tea oil is a sweet seasoning and cooking oil made by pressing the seeds of C. oleifera, C. japonica, and to a lesser extent other species such as C. crapnelliana, C. reticulata, C. sasanqua and C. sinensis. Relatively little-known outside East Asia, it is the most important cooking oil for hundreds of millions of people, particularly in southern China. Camellia oil is commonly used to clean and protect the blades of cutting instruments. Camellia oil pressed from seeds of C. japonica, also called tsubaki oil, has been traditionally used in Japan for hair care. See more: http://en.wikipedia.org/wiki/Camellia Ein elsta frásögn sem til er um upphaf tedrykkju er til á þá leið að keisarinn í Kína Shen Nung árið 2.737 fk. lét þjón sinn sjóða vatn til drykkjar þar sem hann áði með fylgdarliði sínu undir runnanum Camellía Camellis sinensis - Thea sinensis - að vindgustur feykti laufblöðum ofan í pottinn þar sem vatnið sauð og litaði það brúnt. Hann ákvað að bragða á ilmandi vatninu og fannst bragðið dýrlegt. Hann taldi laufblöðin komin frá himninum og tók þau heim og afganginn af drykknum sem sló í gegn og tedrykkjan hófst á jörðinni. Fólk dásamaði hressandi og örvandi áhrif drykksins enda varð tedrykkja fljótt að hefð. Farið var að rækta terunnann í Kína og hefur tedrykkja haldið sér eins og við þekkjum það allt fram á okkar daga hvort sem það eru aðalsmenn, Zen munkar, listamenn eða sótsvartur almúginn. Fyrir menningarbyltinguna í Kína voru þekktar 8000 mismunandi tegundir af tei í allavega svörtum, grænum og brúnum litum með mismunandi ilm, bragð og áferð allt komið frá sömu plöntunni, breytileikinn í teframleiðslu hefur með verkun og þurkkun laufanna að gera. Te er tengt því sem peningar fá ekki keypt, tímann. En það tekur langann tíma frá því fræ fer í jörðu þar til laufblöðin eru tilbúin til að verða þurrkuð í telauf. Þversögnin að til að hafa tíma verður að gefa sér tíma og það að fá sér te mótaðist til að verða tesiðir Zen munka og var ákveðið hugleiðsluform tengt því enda má segja að frá því að te var uppgötvað hefur Zen búddismi verið því tengdur. Japanskir Zen munkar drukku sæta tedrykki til að halda sér vakandi við langar bænir og helgisiði. Þegar Anna eiginkona 7th Duke of Bedford byrjaði árið 1841 að fá sér tebolla um miðjan dag til að bægja frá hungri milli hádegis og kvöldmatar sem vakti athygli allra sem hana þekktu. Fljótt var nágranninn the 4th Earl of Sandwich búinn að tileinka sér líka tedrykkju um miðjan dag ásamt tveimur brauðsneiðum sem voru lagðar saman með gómsætri fyllingu og hefur þessi tesiður haldist í Englandi allt til dagsins í dag. Árið 1946 birtist í Enska dagblaðinu The Evening Standard grein eftir George Orwell þar sem hann lagði fram hvernig honum þætti best að útbúa drykkinn og mælti með sterku Ceylonese tei sem ætti að vera í leirpotti en aldrei í silfurkönnu því silfur inferior teið, það ætti að setja mjólkina á undan teinu í bollan og aldrei að nota sykur því sannt tedrykkjufólk ætti að njóta bragðsins af teinu en ekki fela það með dýsætum sykri.